Welkom bij machinetaal cursus deel 6.
Wat zullen we vandaag weer eens vertellen.
Voorstel van R.G.: Hoe werkt basic
J.W. : NEEEEEE !
R.G. : De stack ?
J.W. : vooruit dan maar.
Het SP-register (STACK-POINTER).
Kort samengevat zou je het SP-register kunnen aanduiden
als een register dat de plaats in het geheugen aangeeft
waar allerlei adressen worden opgeslagen.
Wat gebeurt er nu eigenlijk als je een CALL geeft ?
Eerst wordt het adres waar SP heen verwijst gevuld met
het adres waar bij een RET heen moet worden teruggekeerd,
dan wordt het SP-register verlaagd met 2, zodat het het
een nieuw adres aangeeft waar bij een nieuwe CALL het
adres weer kan worden opgeslagen, uiteindelijk wordt een
JP naar het te CALLen adres uitgevoerd.
Het SP-register kan ook worden gebruikt voor het opslaan
van andere registers, waarvan men later de waarde weer
nodig heeft.
Een PUSH HL zorgt er bijvoorbeeld voor dat de inhoud van
HL wordt opgeslagen in de geheugenplaats waarheen SP
wijst. M.B.V een POP HL wordt deze inhoud weer herstel
naar zijn oude waarde, maar een PUSH HL en een POP DE
mag ook best, zo kan men dus gemakkelijk HL in DE
"overladen".
Pas altijd een beetje op met het gebruik van SP !
Laat een stapel (STACK) nooit te veel groeien, de stapel
wordt van boven af naar beneden in het geheugen opgebouwd
en wijst bij het opstarten van je MSX meestal de boven-
grens van het vrije geheugen aan (ergens in de #Fxxx,
hangt af van b.v. het opstarten met of zonder CTRL-toest
ingedrukt ); zou je nu een programma maken waarbij niet
elke CALL wordt afgesloten met een RET zou deze stapel
steeds lager in het geheugen terecht komen en b.v je
programma kunnen overschrijden........
Let er bij het gebruik van SP verder nog op dat het
laatste op de stapel gekomen getal/adres er het eerste
er weer afgaat, programmeer dus zo :
PUSH AF
PUSH HL
PUSH DE
PUSH BC
PUSH IX
PUSH IY
POP IY
POP IX
POP BC
POP DE
POP HL
PUSH AF
P.S. Dit zijn alle mogelijke vormen van PUSH en POP.
P.P.S Je ziet wel dat m.b.v een PUSH AF ook de
vlagstatus wordt opgeslagen.
P.S.S.S.De STACK wordt in BASIC o.a. gebruikt voor het
opslaan van terugkeeradressen bij een GOSUB
TIP:
Wil je er zeker van zijn dat de stapel bij b.v. de
terugkeer naar basic weer zijn oude waarde heeft (het
adres waar basic wordt gestart) gebruik dan:
LD (STACK),SP ; aan het begin
LD SP,(STACK) ; aan het einde
STACK: DW 0
Het R-Register.(Refres-Register)
Het R-register is een soort klokje dat razensnel tot 128
telt en dan weer overnieuw vanaf nul begint.
Je kunt R maar op 2 manieren gebruiken :
-
LD A,R -
LD R,A
R kan dienen als RANDOMIZER m.b.v LD A,R krijg je in A
in soort RANDOM getal, let wel op dat bit 7 altijd nul is
, wil je b.v. in A een RANDOM kleur gebruik je :
LD A,R
AND %00001111
In A staat nu een willekeurig getal van 0 to 15.
Hooks.
Letterlijke vertaling luidt : HAKEN en deze benadert
redelijk de betekenis.
Een HOOK is een opeenvolging van 5 bytes in het RAM die
normaal allemaal met RET (#C9) gevuld zijn.
Deze "RAMHAKEN" zijn speciaal voor de programmeur
toegevoerd aan het werkgeheugen van BASIC en worden
aangeroepen op verschillende tijdstippen, afhankelijk
van de HOOK.
Als we nu die 5 bytes vervangen door andere waardes kan
de hook plotseling iets anders gaan doen dan alleen maar
te RETten, je zou er b.v. een JP naar een ander adres in
het geheugen kunnen zetten waar je eigen routine begint,
of een JP naar een BIOS routine.
Een voorbeeltje:
De ROM-routine die een teken op het scherm zet (CHPUT)
, geeft een CALL naar de HOOK op #FDA4 in het geheugen.
Stel nu dat je alle tekens die op het scherm komen ook
naar de printer wil sturen, de BIOS-routine die een
teken naar de printer stuurt is #A5 (LPTOUT).
Je kunt dit dus doen door in de HOOK een JP naar #A5 te
zetten.
Het JP commando bestaat uit 3 bytes.
- #C3 voor de computer aan te geven dat er een JP gaat
plaats vinden. - #xx waarbij xx staat voor het lagere deel (!) van het
adres waar naartoe gesprongen gaat worden - #xx waarbij xx staat voor het hogere deel van het
adres waar naartoe gesprongen gaat worden.
Een JP naar #00A5 moet dus zo in het geheugen gezet
worden: #C3 #A5 #00
M.b.v het volgende programma kan de HOOK dan worden
"omgebogen":
LD A,#A5
LD (#FDA4+1),A ; of #FDA5
XOR A ; = LD A,0 allen sneller
LD (#FDA4+2),A
LD A,#C3
LD (#FDA4),A
RET
Je ziet dus dat je het beste als laatste het #C3
commando kunt geven, omdat anders de HOOK misschien nog
aangeroepen kan worden voordat je het juiste adres hebt
neergezet en de computer dan een JP #C9C9 zou uitvoeren.
Tot zover deze machinetaalcursus, volgende keer zullen
we je o.a. uitleggen hoe het INTERUPT-systeem van je MSX
in elkaar zit en hoe je dit m.b.v. een HOOK kunt
gebruiken voor talrijke doeleinden.
Nu zullen je we alleen nog even zeggen welke HOOKs je
hiervoor kunt gebruiken: #FA9A of #FD9F (je ziet 5 bytes
verder in het geheugen.
Een andere HOOK die we nog even wilden noemen is:
#FDD1, die wordt aangeroepen aan het begin van de
routine die enkelvoudige toetsaanslagen verwerkt.
M.b.v. deze HOOK kun je b.v. een toetsaanslag voor een
ander doeleinde gebruiken.
Dat was het dan weer (ja, ik begin nu niet weer met een
heel verhaal onder het motto: dat wilden we nog even
zeggen Jan-Willem.), niet meer deze keer.
Veel programmeerplezier : Jan-Willem van Helden
Ruud Gelissen.
p.s. leest iemand ooit deze tekst ?