-
Notifications
You must be signed in to change notification settings - Fork 0
/
Copy pathter.html
25 lines (19 loc) · 6.13 KB
/
ter.html
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
<html>
<head>
<meta charset="UTF-8" />
<title>تیر</title>
<link type="text/css" rel="stylesheet" href="thame.css" />
</head>
<body>
<h1>تیر-عطار</h1>
<img src="files/ter.jpg" />
<p>عُطارِد نزديک‌ترين سياره به خورشيد در منظومه شمسي است. اين نام عربي است و تلفظ درست آن عُطارِد است اما در بين فارسي‌زبانان عَطّارُد هم گفته مي‌شود، در قديم آن را «ذوجسدين» نيز ناميده‌اند. نام آن در فارسي باستان، «تير» بوده‌است و در همه زبان‌هاي اروپايي به آن «مِرکوري» گفته مي‌شود.
عطارد تندروترين سياره منظومه شمسي است که با سرعتي حدود کيلومتر بر ثانيه، هر روز يک بار خورشيد را دور مي‌زند. از اين رو سياره‌اي گريزپاست که ديدنش آسان نيست و به همين دليل است که شايد، ايرانيان باستان آن را «تير» ناميده و در يونان «مرکوري» يا «پيک خدايان» لقبش داده بودند. عطارد کوچک‌ترين و دروني‌ترين سياره منظومه شمسي است و مانند سياره زهره در بخش دروني مدار زمين به دور خورشيد قرار گرفته‌است. اين سياره قمر ندارد و سطح رو به خورشيدِ آن بسيار داغ و رويه پشت به خورشيد آن بسيار سرد است. عطارد مدار انتقالي خود را در روز زميني مي‌پيمايد. مشاهده عطارد از زمين هرگز از درجه فاصله زاويه‌اي فراتر نمي‌رود. در نتيجه اين نزديکي به خورشيد اين سياره فقط پس از غروب خورشيد در افق شرقي قبل از طلوع آفتاب؛ معمولاً در شرايط گرگ و ميش، در نزديکي افق غربي قابل ديده‌شدن است. در اين زمان، ممکن است به صورت يک ستاره روشن به نظر برسد، اما مشاهده آن اغلب به مراتب دشوارتر از مشاهده سياره زهره است. عطارد در طول دوره تناوب مداري خود، طيف کاملي از گام‌هاي سياره‌اي را، مانند زهره و ماه، به نمايش مي‌گذارد که به صورت تلسکوپي از زمين مي‌تواند تماشا و پيگيري شود. طول دوره تناوب مداري اين گام‌هاي عطارد (همزماني با توجه به جابه‌جايي زمين) در حدود روز است.
چرخش عطارد با گرفتاري در قفل جزر و مدي و رزنانس مداري : با خورشيد، در منظومه شمسي يک چرخش سياره‌اي بي‌همتاست. اين سياره به ازاي هر دو بار گردش به دور خورشيد، دقيقاً سه بار به دور خود مي‌چرخد (نسبت حرکت وضعي به حرکت انتقالي به )، به اين معنا که: در مقايسه با ستارگان ثابت (بيرون از منظومه شمسي و نه از ديدگاه زميني)، يک روز کامل (شبانه‌روز) در سياره عطارد حدود روز زميني است. از ديدگاه خورشيد، در چارچوب مرجع؛ که خود با حرکت مداري مي‌چرخد، سياره عطارد در هر دو بار گردش به دور خورشيد (يا هر دو سال عطاردي)، تنها يکبار به دور خود مي‌چرخد. با اين حساب از ديدگاه يک ناظر در سياره عطارد، او يک روز کامل را هر دو سال عطاردي يک بار، تجربه خواهد کرد.
محور عطارد داراي کمترين انحراف محوري در مقايسه با هر يک از سيارات منظومه شمسي (تنها در حدود درجه) است. خروج از مرکز مداري آن بيشترين در ميان سياره‌هاي شناخته شده در اين منظومه در وضعيت اوج است. فاصله عطارد از خورشيد تنها در حدود دو سوم (يا ) فاصله آن در حضيض است. سطح عطارد به شدت درهم‌شکسته به نظر مي‌رسد و از نظر ظاهري شبيه به ماه است، از نظر زمين‌شناسي اين نشان مي‌دهد که اين سياره براي چند ميليارد سال غيرفعال بوده‌است. با نداشتن تقريبي اتمسفر براي حفظ گرما، درجه حرارت سطحي روزانه آن بيشتر از ديگر سياره‌هاي منظومه شمسي است و از درجه کلوين: (- سانتيگراد: - فارنهايت)) در شب، تا درجه کلوين: ( درجه سانتيگراد: درجه فارنهايت) در طول روز در سراسر مناطق استوايي متغير است. دماي نواحي قطبي دائماً زير - درجه کلوين: (- درجه سانتيگراد ؛ درجه فارنهايت) قرار دارد. اين سياره هيچ ماهواره طبيعي شناخته شده‌اي ندارد.
تا کنون دو فضاپيما از عطارد بازديد کرده‌اند: مارينر در سال و پرواز کرد؛ و کاوشگر مسنجر، که در سال به فضا پرتاب شد، بيش از چهار سال و پس از مصرف سوخت خود و سقوط بر سطح سياره در آوريل ، در حدود بار بر گرد عطارد چرخيد. فضاپيماي بپي‌کلمبو قرار است در سال وارد عطارد شود.
با وجود اندازه کوچک، سياره عطارد از ميدان مغناطيسي نسبتاً نيرومندي برخوردار است؛ شدت ميدان مغناطيسي اين سياره حدود يک‌صدم زمين است. اين سياره، نهمين جسم منظومه شمسي از نظر جرم مي‌باشد.
</p>
<b><u><i><a href="/galaxy/">بازگشت</a></i></u></b>
</body>
</html>